Haar zwart haar dat over haar gezicht valt, piekfijn en glanzend in het maanlicht. Dat was één van de weinige momenten in mijn leven dat ik écht in het moment zat, geen verleden, of zorgen over de toekomst, enkel het nu. Het was alsof de tijd was stilgevallen terwijl zij voorzichtig maar spontaan een lach toverde op haar gezicht. Zwarte ogen, glinsterend in het maanlicht, waarin ik me dagenlang kan verliezen.. eindeloos, zoals dat moment in mijn geheugen gegrift staat.